പൂന്താനത്തിന്റെ ജ്ഞാനപ്പാനയിൽ നിന്ന്

എത്ര ജന്മം പ്രയാസപ്പെട്ടിക്കാലം
അത്ര വന്നു പിറന്നു സുക്യതത്താൽ

എത്ര ജന്മം മലത്തിൽ കഴിഞ്ഞതും
എത്ര ജന്മം ജലത്തിൽ കഴിഞ്ഞതും
എത്ര ജ്ന്മങ്ങൾ മന്നിൽ കഴിഞ്ഞതും
എത്ര ജന്മം മരങ്ങളായ് നിന്നതും
എത്ര ജന്മം അരിച്ച് നടന്നതും
എത്ര ജന്മം മ്യഗങ്ങൾ പശുക്കളായ്

അത് വന്നിട്ടിവണ്ണം ലഭിച്ചൊരു
മർത്ത്യജന്മത്തിൻ മുമ്പേ കഴിച്ചു നാം !

മ്യദുലം

സാബു ഷണ്മുഖം

നിന്റെ നേര്ത്ത നീണ്ട വിരലുകളില്
എന്റെ ഹ്യദയസ്പന്ദനമുണ്ട്
നിന്റെ രക്തവര്ണ്ണമാര്ന്ന ചുണ്ടുകളില്
ഞാന്‍ നട്ട് വളര്ത്തിയ ഉമ്മയുടെ മരമുണ്ട്

നിന്റെ തുടുപ്പോലുന്ന കവിളില്
ഞാന്‍ നുള്ളിവെച്ച നിലാവിന്റെ നുണക്കുഴിയുണ്ട്
നിന്റെ നെറ്റിയില്‍ ഞാന്‍ തൊട്ട് തന്ന
എന്റെ രക്തത്തിന്റെ ചാന്ത്പൊട്ടുണ്ട്

നിന്റെ മുടിയുടെ നിബിഡവനത്തില്
എനിക്കായി ഒരു വനവാസമുണ്ട്
നിന്റെ പുരികങ്ങളില്
എനിക്ക് കുലയ്ക്കാന്‍ ഓരോവില്ലുണ്ട്

നിന്റെ കണ്ണുകളില്
എനിക്ക് ദാഹം തീര്ക്കാന്
ഓരോ തുള്ളി വിഷമുണ്ട്